Home

Jak ja kocham  cyilizacje... Ulice, telefony, prysznic i internet.....

dziekuja za maile od Kamili , Julki, Ani, Piotrka , Franka, Kazka ,Kamila , Mariusza,Dagirgo i od najblizszych, nie spodziewalem sie  ze bedziecie ciekawi Nepalskich klimatow

w  mailu wyslam zdjecia Jak NIe chce wam sie czytac zagladnijcie tam - dosle  jeszcze zdjatek w nastepnym mailu

 

Jiri

 

Wrocilismy z trekingu do based camp Everestu.Zaczelo sie od stolicy i przejazdu Expres basem  do Jiri. Przez  osiem godzin  wilismy sie  malym autobusem ktory przyspieszal 

 na krotkich  prostych serpentynowej drogi. Przed kazdym zakretem kierowca naciskal na klakson i jesli nie uslyszal odpowieddzi -krecil czasami 360  stopniowy zakret. Droga zdawala nam sie  miescic  tylko nasz autobus, jednak dla nepalskich kierowcow  byla wystarczajaco szeroka zeby sie wymijac, Kierowca mial moze z 18 lat i smigal tak ze nam robilo sie  co zakret slabo. Po piierwsze dlatego ze wrazenia byly z zywcem wziete jak z kolejki na wesolym miasteczku , po drugi widzielismy jak wielkie sa przepasce. Siedzielismy w piatke

 na tylnich siedzeniach. Rafal  okupowal jedno okno , staszek drogie, oboje chorowali w podobny sposob jak to czynili na dachu i w autobusie inni podrozni.SIe Dzialo!!

BLEeeee

 Rafal po tej jazdzie w Jiri miejsca startowego treku dostal goraczki i wyladowal na antybiotykach  na 7 dni.  To rozlamalo nasza grupe , Staszek z Pikusiem postanowili  leciec  helikoptrerem . Ja z Julitas zostalismy z Rafalem w Jiri. Przez ten tydzien w Jiri nuda byla tak  gesta ze mozna bylo by ja krajac i owijac w zlotka od masla. Wtopillismy sie w krajobraz malej wioski w jej rytm i koloryt. Codzienne rytulaly dziwnego bajkowego swiatka.

 

Maoisci

 

na miejscu dowiedzielismy sie , dlaczego tak molo jest turystow  w srodku turystycznego sezonu. Na trasie zbierali "dobrowolna  oplate" partyzanci maoistyczni, tkory proklamowali republike kiri. Dlatego Staszek z Pikusiem postanowili zaplacic rosyjsko jezycznym pilotm

helikoptera  i przeskoczyc do Lukli ( miejscowosci ktora dzielila szlak na komercyjana i gleboko nepalska czesc wedrowki). Po chorobie rafala postanowilismy zrobic to samo , przez zla pogode poszlismy na spotkanie partyzanta. Wlasciwie opraacowalismy plan jak ich nie spotkac. rano po 2 dniach wedrowki obeszlismy wielkim lukiem miejscowosc gdzie kosili po 5000 rupi  od glowy ( czyli 75 usd).  Kilka dni pozniej udalo nam sie minac ich oddzialy. Glownie dzieci 15 letnie z karabinami BRRRR. Zastanawiam sie  kto zafundowal takie swinstwo temu spokojnemu i pokojowemu kraikowi. Trudno zbadac czy CHiny czy Indnie.

Strasznie malo trzeba rzeby zdestabilizowaac sytuacje biebnym kraju. Kilka karabimow i jakas szalona idea.

 

szlak

 

Szlaki przez pierwsze 7 dni prowadzil przez zwykle  gorskei odciete od swiata wioski nepalu.

Razem z nami podazalo z osiem osob; Brytole , Nowozelandczyk , Niemcy , Wlijczk i udajacy Kanadoli Amerykanie ( ci cholpcy to mieli stracha). Spotykalismy sie czasmi na trasie i na moclegach w  Logach ( Nepalskich  domach- schoniskach). Czasami  spotykalismy tylko lokalnych  tragazy. Niosacych  bezyne, ciastka , cukier i sto innych produktow. Nie mozna przejsc bez emocji widzac ile ci ludzie potrafia przeniesc. Balem sie podniesc wiklinowy kosz jednego z nich , strzelil by mi  kregoslup. Sherpowie ( tak sie nazywa zamieszkujacy ta czesc Nepalu lud  nosza te kosze urzywajac jako obuwia  chinskich klapek (motylkow jak na plaze) lub trampkow .

Dzwigaj nawet 80 kg. kosz przewiazany tak ze opiera sie na czole.Mi wydaja sie najciezej pracujacymi ludzmi na swiece , kiedy jednak zaczynam rozmawiac sa spokoji, uprzejmi i wydaja sie szczesliwi. Ze spokojem dalajlamy odpowiadaj Namaste( dzien dobry ).

Przechodzimy przez male miejscowosci i zwykle zycie ludzi. W malej chatce  dzieci wolaja haloo pen , halo foto . Dyndaja im gile przedzielajace ismiech na dwie polowy, sa przeurocze.

Wedrojemy po 6-9 godzin 1000m w dol i czasami tyle samo w gore.

 

Lukla

 

To miejsce gdzie dociera do nas  droga fala trekero. Wiekszosc z nepalskimi przewodnikami i tragazami

Przylecieli tylko na sama koncowke treku samolotem., Juz sie nam mniej podoba klimat. W nagrode zaczyna juz byc widac biale szczyty 6000 i czasami nawet 8000 tysiecznikow. To jest cos . Nagrywam kilometry tasmy, na nasz filmik o Nepalu.POwoi zaczyna sie  choroba wysokosciowa . Perwszy Rafal slania sie  , usypia na stojaco i glosno oswiadcza ze mu jest wszystko obojetne .

Mnie juz na 4600 dopada podobnie jak Julke bezsennosc. Schroniska coraz skromniejsze , bardziej przypominaja baraki. Na wieczor wszyscy spotykamy sie tam grzejac  przy kozie ( piecyku). Nasze koszty utrzymania z 3 usd na dzien wzrazstaja do 9- 10 a temperatura spada ponizej zera . Chodzimy czasami po 2 godzinny dziennie rzeby nas nie sciela choroba.

 Spotykamy Wielickiego  .Pierwszy polak. Ja oczywiscie go nie poznaje i zaczajam jak  zwykle z kad jest i takie tak . Kolo  odpowiada ze  wracaja z gory i ze  on to ze wsi jest   

.Chcialem palnac no to niezle jak na ten wiek ale sie powstrzymalem . Dopiero pozniej Rafal mi opowiada ze to Wielicki czlowiek legeda. ha ha 

Pozniej spotykamy jeszcze ludzi z Zdobywcow ( ponoc jakis program w TVP ) 

 

Pod Everestem

 

Dochodzimy tam. Niesamowite miesce . Lodowiec Kumbu zagradza dalsz droge na lodowiec.

Everest jest jakby przesonity do polowy inna mniejsz gorka.  U podnorza lodowca rozbite helikoprery. Jestesmy dluga w trojke i trudno mi uwierzyc ze tu od czasu 1955 pierwszego wejsci tyle sie zdazylo.Dalsza droga to przebycie przy pomocy drabin pekniec na lodwcu Kumbo i smigani  w gore i w dol dla aklimatyzacji pomiedzy czterema bazami w drodze do szczytu 9 (tygonie ). No i przedewszystkim zaplacenie oplaty 60 000 usd za wejsce oplacenie tragazy ze sprzetem i 1000 rzeczy dla ktorych oddaje honor tym wszyskim ktory odmrozili sobie  tylko wchodzac na Everest.

Based camp to legenda.Tyle wypraw , slaw , tragedji.

       Wdrapujemy sie na Kalapater 5500 npm. sterzenie tlenu na tych wysokosciach 50% trzeba sie na sapaac 2 razy wiecej . Widok zapiera ,

oslepiajace 8000 tysieczniki wszyskie mozna ponazywac i sa jakby obok na wyciagniecie reki.Rafal odzyskuje forme i smiga jak proca za to ja i Julita dusimy sie w nocy i decydujemy sie zejscrezygnijac z wyprawy przez przelecz do Gokio i do Anapurny.Po trzech nieprzespanych nocachi dwoch tygodniach paszportoego mycia ( czyli twaz i rece ) mowie  dosc i wracamy powoli do cywilizacji mijamy klasztor w thenbucze innych chorujacych schodzacych w dol i usmiechnietych wchodzacych pod szczyt.

 Ciezko tak w jednym mailu opisac atmosfere naszej miesiecznej wyprawy.mieszanka  wielu niebiesko bialych slajdow szczytow , usmiechu ludzi i podrozy w wewnetrzna cisze.Warto bylo ....

 

Katmandu

 

Stolica nepalu to miejsce gdzie sie byczymy wcinajac lokalne zarcie i chopdzac do najmodniejszych klubow. Dziwne polaczenie  miasta zachodu i buddyjskiej filozofi odcietego gdzies w gorach kraiku. Wybieramy sie dalej w podroz tym razem w tropiki.....

 

 pozdrawiam Tomek