O klubie (historia)...
Lata 40
Pierwszy krok w kierunku zorganizowania klubu wodnego podjął zdecydowanie Edward Dickert....
Był to 1948 rok. Zrzeszeni wokół niego wodniacy określili się jako Koło Ligi Morskiej "Ogniwo" przy Klubie Związku Nauczycielstwa Polskiego. Pierwsi działacze tego koła to: Mieczysław Tyr, Jan Zieliński, Wiesław Brauer, Władysław Naczk.
Członkowie koła sami zbudowali kajaki, na których w 1950 roku zainaugurowali pierwszy spływ kajakowy rzeką Łebą do Łeby.
Lata 50
W 1953 r. Liga Morska połączyła się z Ligą Przyjaciół Żołnierza w Lęborku. Bazą klubu był barak drewniany nad rz. Okalicą na terenie boiska sportowego Liceum Pedagogicznego (obecnie ZSM). Służył on głównie jako hangar na sprzęt. Wkrótce klub wzbogacił się, a to dzięki opuszczeniu przez żołnierzy Armii Radzieckiej strzelnicy w parku Bolesława Chrobrego nad rzeką Łebą. Pod kierunkiem technika budowlanego Henryka Dominiaka i Jana Mrugasiewicza, członkowie klubu przystąpili do adaptacji uzyskanych pomieszczeń na potrzeby Klubu Wodnego. Tym bardziej potrzebnych, że przybyło sprzętu: kajaków i łodzi wiosłowo - żaglowych BK, przekazanych klubowi przez Zarząd Wojewódzki LPŻ w Gdańsku. Dzięki temu można było z większym rozmachem organizować spływy kajakowe do Łeby oraz pływanie do jez. Lubowidz, a także po jeziorze.
Rozpoczęto szkolenia na stopnie żeglarskie, równolegle organizując rejsy po Zatoce Gdańskiej i zalewie Wiślanym. Po wyremontowaniu zaś dwu przekazanych klubowi DZ żeglarze pływali na nich po jez. Łebskim. Były to: "Chimera" i "Janusz Krzyżanowski".
Lata 60
Z chwilą powstania w roku 1962 Ligi Obrony Kraju klub po raz drugi zmienia nazwę, tym razem na funkcjonującą do dziś, czyli Klub Wodny Ligi Obrony Kraju w Lęborku.
W tamtym czasie klub tak aktywnie rozwinął działalność, iż zaistniała konieczność zorganizowania bazy szkoleniowej na akwenie bliżej Lęborka, choć nie zamierzano rezygnować z pływania po rz. Łebie i jez. Łebskim. Decyzję budowy przystani nad jez. Lubowidz podjęto w 1965r. i wkrótce powstały na terenie nadal należącym do klubu, w miejscu obecnie istniejących obiektów - drewniane hangary i zaplecze socjalno - magazynowe. Ponadto klub otrzymał 7 domków kempingowych z likwidowanej bazy ZWLPZ w Jelitkowie. Zwiększyła się też ilość jednostek pływających, m. in. o BM, Finna, Słonkę.
Stworzył się wówczas klimat do zrealizowania idei posiadania solidnej bazy żeglarskiej. Z inicjatywy Michała Bladowskiego, Janusza Kopytkowskiego, Stanisława Mroczka i Jana Mrugasiewicza rozpoczęto w 1969r. budowę obiektów murowanych na terenie przystani. Było to możliwe dzięki poparciu udzielonemu żeglarzom przez Powiatową Radę Narodową. Drugim sprzymierzeńcem klubu był Powiatowy Komitet kultury Fizycznej i Turystyki, a w szczególności jego przewodniczący - Bogusław Wołocznik.
Lata 70
W tych latach członkowie Klubu Wodnego kontynuowali budowę przystani żeglarskiej i równolegle tzw. zaplecze socjalno - noclegowe. Część tej pracy realizowana była w ramach czynów społecznych, łącząc tym samym przyjemne z pożytecznym. Kilka lat trwająca budowa stałych obiektów: hangaru, świetlicy, zaplecza kuchennego, pomieszczeń bosmańskich, scementowała przyjaźń zaangażowanych przy niej klubowiczów, dumnych z tak ciężko wypracowanego majątku wspólnego.
Mając takie zaplecze, można już było organizować obozy żeglarskie m.in. dla młodzieży z domów dziecka Lęborka i Gdyni, dla nieletnich ze środowisk zagrożonych przestępczością (wspólnie z kuratorami sądowymi). Ośrodek klubu upodobali sobie Łodzianie: przez kilka lat z rzędu przyjeżdżała młodzież-dzieci pracowników Uniwersytetu Łódzkiego.
Również w latach 70 poszerzono obszar uprawianych tu dyscyplin wodnych. Znaleźli się, bowiem pasjonaci nurkowania i sportów motorowodnych, dla których prowadzono specjalistyczne szkolenia.
Klub organizował dla młodzieży rejsy pełnomorskie na s/y "Generał Zaruski" w następstwie współpracy klubu ze Słupskim Okręgowym Związkiem Żeglarskim.
Lata 80
Organizowane nadal rejsy morskie, np, do portów niemieckich, pozwalały członkom klubu uzyskać staż morski i poszerzone uprawnienia sternika jachtowego. Natomiast, na co dzień w sezonie szkolono się na pozyskanej łodzi wiosłowo - żaglowej DZ. NB. służy on żeglarzom do dziś.
W dalszym ciągu klub organizował szkolenia płetwonurków, w tym dla potrzeb wojska, co pozwoliło na zakup sprzętu do nurkowania. Tym samym uaktywnia się sekcja płetwonurków, a niektórzy członkowie klubu uzyskali III klasę płetwonurka.
Lata 90
W mijającym dziesięcioleciu klub kontynuował (i czyni to nadal) zadania statutowe Ligi Obrony Kraju, dysponując dużym doświadczeniem w szkoleniu młodzieży w różnych specjalnościach wodnych, jak również jednostkami pływającymi. Sukcesywnie remontowanymi i konserwowanymi.
Wartość klubu ocenić można w sposób wymierny, ponieważ rokrocznie uczestniczy we współzawodnictwie klubów wodnych LOK i znajduje się w czołówce krajowej. W 1993 r. wśród 115 klubów wodnych w kraju zajmował 15 miejsce, w 1994 - 22,1995 - 8 w grupie A na 30 wytypowanych jako przodujące.
Żeglarze lęborscy startowali również w regatach, przede wszystkim w Żaglach Polonii, plasując się na dobrych i pozycjach.
Wszystkie te osiągnięcia były możliwe dzięki wysiłkowi i zaangażowaniu kolejnych pokoleń wodniaków, bo wielu wśród nich zostawiło trwały ślad w budowie bazy, którą do dzisiaj klub dysponuje.
Historię klubu Opracowali:
Iwona Ptasińska, Jan Mrugasiewicz
Dziś
W roku 2008 Klub Wodny LOK Lębork będzie obchodził 60-lecie istnienia.
W ostatnich latach było sporo zmian w strukturach organizacyjnych LOK co skutkowało pewną dezorganizacją również u nas.
W 2002 roku przystań Klubu Wodnego LOK decyzją dyrektora BZW LOK w Gdańsku wróciła do klubu (wcześniej był to przez okres ~10lat Ośrodek Szkolenia i Sportów Wodnych LOK zarządzany przez Biuro Zarządu Wojewódzkiego w Gdańsku). Przez te lata jednak prowadzone prace nie były wystarczające by ośrodek mógł w dalszym ciągu spełniać wymogi karty kwalifikacyjnej do prowadzenia obozów dla dzieci .
Przystań którą otrzymaliśmy w zarządzanie w 2002 bez konkretnych nakładów właściwie nie mogła spełniać swojej roli. Konieczne były inne rozwiązania.
Od 2003 roku na przystani wydzielono przestrzeń dla działalności statutowej oraz na działalność gospodarczą, która została oddana w dzierżawę. Od tego czasu w przystań zostało zainwestowanych trochę pieniędzy. Liczymy na szybki rozwój zaplecza socjalnego i sanitarnego. W chwili gdy osiągnie on zadawalający dla nas poziom (potwierdzony przez stosowne instytucje), zostaną wznowione obozy stacjonarne dla dzieci i młodzieży. Obecnie w szkoleniach wykorzystujemy inne formy działania.
Od kilku lat aktywnie działają przy KW LOK trzy Uczniowskie Kluby Sportowe z Lęborka: UKS jedynka - Sekcja Żeglarska, SGJ i Feniks.
W roku 2006 przyłączyła się do tej działalności 32 Harcerska Drużyna Wodna.
Prowadzonych jest szereg akcji aktywacyjnych w regionie. W 2006 powstała szkoła żeglarstwa Sailing Academy w Łebie zarządzana przez kol. instruktora żeglarstwa PZŻ Marka Woźniakowskiego - specjalizująca się w językowych kursach żeglarskich (wg standardów ISSA oraz amerykańskich) - w języku angielskim.
Co roku organizujemy szereg imprez nie tylko dla członków klubu. W organizowanych przez nas szkoleniach, imprezach, rejsach śródlądowych i morskich biorą udział dzieci z rodzin zagrożonych, Domu Dziecka a nawet osoby niepełnosprawne...
Więcej w bieżącej historii ilustrowanej fotografiami oraz aktualnościach....> www.lok.hostings.pl <
Komandor KW LOK Lębork (2006)
I.Ż. Mariusz Tarnowski